Τώρα που το καταναλωτικό μοντέλο ζωής κατέρρευσε, η εποχή είναι ιδανική για να σκύψουμε βαθιά μέσα μας και να αφουγκραστούμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Να θυμηθούμε τι μπορεί να μας κάνει ουσιαστικά ευτυχισμένους – όχι μόνο για μερικά δευτερόλεπτα αλλά για όλη μας τη ζωή. Ένα σπιτικό φαγητό, ένα ηλιοβασίλεμα, ένα χάδι, το παιδικό γέλιο, μια κίνηση ανθρωπιάς προς τον συνάνθρωπό μας. Όλες αυτές οι μικρές, αληθινές χαρές της ζωής, που θυσιάσαμε στον βωμό της ξέφρενης κούρσας για οικονομική και κοινωνική καταξίωση. Για πρώτη φορά, ύστερα από πολλά χρόνια, η συναισθηματική ευεξία «παίρνει κεφάλι» στον καθημερινό στίβο της ζωής. Η αλλαγή είναι εφικτή. Και αποτελεί μονόδρομο για το μέλλον.
Earth warriors
Οι μοδάτες «πανοπλίες» των συνειδητοποιημένων καταναλωτών της νέας εποχής δεν ποντάρουν στα επώνυμα logos, που «στολίζουν» τις ετικέτες τους. Έχουν άλλο σκοπό. Να υποστηρίξουν το δίκαιο εμπόριο και να προωθήσουν το μήνυμα της περιβαλλοντικής συνείδησης, μέσω της ανακύκλωσης, της προστασίας των μειονοτήτων και της μείωσης του ενεργειακού αποτυπώματος. Το χαριτωμένο μότο της αγγλικής εταιρείας «North Circular», «Knitted by grannies, Supported by supermodels» («Πλέκεται από γιαγιάδες. Υποστηρίζεται από supermodels) αποδεικνύει πόσο καλά μπορούν να συνδυαστούν οι παραδόσεις των γιαγιάδων μας με το λαμπερό fashion system της σύγχρονης βιομηχανίας της μόδας. Από τα ιδρυτικά μέλη του ηθικού brand είναι το σούπερ μόντελ Lily Cole και η απόφοιτος του Central St. Martins και σχεδιάστρια Alice Ashby. Η ιδέα γεννήθηκε σε ένα πάρτι με σαμπάνια και τσάι και προέκυψε από τις ίδιες τις γιαγιάδες των κοριτσιών, που ήταν δεινές πλέχτρες. Εκτός από τη διατήρηση των παραδοσιακών τεχνικών πλεξίματος, η εταιρεία συμβάλλει στη διάσωση μια συγκεκριμένης ράτσας προβάτου, που κινδύνευε με αφανισμό, εξαιτίας του πλούσιου, εξαιρετικής ποιότητας μαλλιού του. Το δε δίκτυο διανομής των προϊόντων, που είναι από μπλούζες και φορέματα μέχρι αξεσουάρ, εντυπωσιάζει, καθώς συμπεριλαμβάνει την παρισινή μπουτίκ Colette και το αγγλικό πολυκατάστημα «Harvey Nichols». Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Liya Kebede, ένα άλλο σούπερ μόντελ με έντονη ανθρωπιστική δράση, που έχει λανσάρει τη δική της ηθική σειρά ενδυμάτων. H Lemlem κατασκευάζει τα προϊόντα εξ ολοκλήρου στην Αιθιοπία, προκειμένου να βοηθηθεί η οικονομία της χώρας και περιλαμβάνει πολύχρωμα χειροποίητα ρούχα για γυναίκες και παιδιά. Από τις πρωτεργάτριες της «πράσινης» μόδας είναι και η σχεδιάστρια Linda Loudermilk, η ιέρεια του luxury eco, που φτιάχνει ρούχα από σπόρους μπαμπού, σόγιας και άλλων εξωτικών φυτών, σε εργοστάσια που σέβονται τους όρους του δίκαιου εμπορίου. Η πρωτοτυπία και το άψογο φινίρισμα των κολεξιόν της οδήγησε το αμερικάνικο «Elle» στο να την χαρακτηρίσει ως την «Vivienne Westwood του eco»! Παράλληλα με τη μόδα, ο τομέας της ομορφιάς εμπλουτίζεται ολοένα και με περισσότερα feel good καλλυντικά, δηλαδή με νέες φόρμουλες και συνθέσεις, που κάνουν το δέρμα «χαρούμενο». Τα τελευταία νέα από το μέτωπο της κοσμετολογίας και της νευροδερματολογίας λένε πως η συναισθηματική μας κατάσταση είναι εξίσου σημαντική για το δέρμα όσο το αλκοόλ, η κακή διατροφή και η έκθεση στον ήλιο. Όταν είμαστε χαρούμενοι, το δέρμα είναι σφριγηλό και λάμπει. Όταν είμαστε δυστυχισμένοι και στρεσαρισμένοι, θαμπώνει και εμφανίζει τάσεις ακμής.
Τίποτε για πέταμα
Η ανακύκλωση δεν είναι καινούργιο φρούτο. Χρόνια τώρα ακούμε για τα ανακυκλώσιμα υλικά, για τους ειδικούς κάδους αλλά και για τις χωματερές, στις οποίες συχνά καταλήγει ολόκληρος ο όγκος των σκουπιδιών, λόγω της ελλιπέστατης οργάνωσης που μας διακρίνει ως χώρα. Αλλά ας μην σταθούμε σε αυτά. Τα νέα έρχονται από άλλους κλάδους και δεν αφορούν μόνο σε μπαταρίες, παλιές εφημερίδες και πλαστικά μπουκάλια. Η Anita Quansah είναι μια ανερχόμενη σχεδιάστρια υφασμάτων που εδρεύει στο Λονδίνο και προωθεί μέσω της δουλειάς της το μήνυμα της ανακύκλωσης στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας. Τα δε κοσμήματα που σχεδιάζει, από ανακυκλωμένα υλικά (άλλο ανακυκλώσιμα και άλλο ανακυκλωμένα, η διαφορά τους έγκειται στη δυνατότητα να ανακυκλωθούν ξανά και ξανά) είναι ομολογουμένως εντυπωσιακά! Με σαφείς έθνικ επιρροές και μπαρόκ αισθητική, αποδεικνύουν τι θαύματα μπορεί να κάνει ένας εμπνευσμένος νους χρησιμοποιώντας παλιά υλικά.
Η Τέχνη αποτελεί ένα άλλο, ευρύ πεδίο άπειρων πειραματισμών. Πρόσφατα το ξενοδοχείο «Les Lazaristes» της «Domotel» φιλοξένησε την πρώτη έκθεση της εταιρείας «UBU» (Used But Useful) στην Θεσσαλονίκη. Η εταιρεία, που είναι ελληνική και διευθύνεται από τη Σοφία Νεονάκη, παράγει και εκθέτει έργα τέχνης από βιομηχανικά, ανακυκλώσιμα μέταλλα. Δείγματα δουλειάς της μπορεί κανείς να δει σε χώρους του «Les Lazaristes» αλλά και σε Αθήνα (στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής – Β&Μ Θεοχαράκη), Παρίσι (στη Rue de Seine 76) και αλλού. Εξαιρετικό παράδειγμα ανακύκλωσης στην Τέχνη αποτελεί το έργο του σύγχρονου εικαστικού Robert Bradford, που έγινε διάσημος κατασκευάζοντας πολύχρωμα γλυπτά ζώων και στρατιωτών από παλιά παιχνίδια.
Τουβλάκια, τρανσφόρμερς, μανταλάκια, αυτοκινητάκια και άλλα πλαστικά, κυρίως αγορίστικα gadgets, ακόμη και σπασμένα, ενώνονται με εντυπωσιακή μαεστρία από τον καλλιτέχνη σε μοναδικά γλυπτά, που κερδίζουν τις εντυπώσεις λόγω της πολυχρωμίας αλλά και του μεγέθους τους. Μέσα στους ερχόμενους μήνες θα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε δείγμα της δουλειάς του και στην πόλη μας, στην γκαλερί της Λόλας Νικολάου. Τέλος, μόλις πέρσι, η έννοια της ανακύκλωσης βρήκε πεδίο εφαρμογής και στο χώρο του αθλητισμού. Οι χειμερινοί αγώνες στο Βανκούβερ ήταν οι πρώτοι με «πράσινο» χαρακτήρα, καθώς τα μετάλλια των νικητών φτιάχτηκαν από ένα μικρό μόλις μέρος των 140.000 τόνων ηλεκτρονικών σκουπιδιών, που θα κατέληγαν στις χωματερές!
Κουζίνα… από σπίτι!
Οι αξίες της νέας εποχής δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστο τον χώρο της γαστρονομίας. Έτσι, μετά τη μοριακή κουζίνα και τις gourmet υπερβολές, με τα εξωτικά, δυσεύρετα υλικά, που δυσκολευόσουν και να τα προφέρεις – πόσο μάλλον να γνωρίζεις σε ποια χώρα και πως παράχθηκαν – παρατηρήθηκε μια στροφή σε πιο οικείες γεύσεις και ντόπια προϊόντα, σε μια κουζίνα νοσταλγική, που βασίζεται σε όμορφες αναμνήσεις και λειτουργεί ως ένα δίχτυ συναισθηματικής ασφάλειας. Όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο executive chef του ξενοδοχείου «Les Lazaristes», Στέφανος Χατζηαντωνίου, αυτή η τάση δεν είναι παρά η γαστρονομική εξέλιξη του τόπου μας. «Μετά την υψηλή μαγειρική και τη μαγειρική της μόδας και των media που επικρατεί αυτή την στιγμή, έρχεται η επιστροφή του κόσμου σε πιο κλασικές γεύσεις με απλά υλικά και σε πιο χαμηλές τιμές, λόγω της κρίσης». Πώς μπορεί το φαγητό να μας κάνει, όχι απλά χορτάτους αλλά ευτυχισμένους; «Θα πρέπει να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω με αυτό, αφιερώνοντάς του χρόνο. Κι αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, είτε μαγειρεύοντας, είτε διαβάζοντας είτε διαλέγοντας ένα καλό εστιατόριο. Γενικά θα πρέπει να γίνουμε λίγο πιο απαιτητικοί από τους εαυτούς μας».
Τη σημασία των φρέσκων προϊόντων εποχής υπογραμμίζει και ο Γιώργος Παπαδόπουλος, executive chef του «Excelsior Bistrot», που βραβεύτηκε πέρσι από τα βραβεία Gourmet της «Ελευθεροτυπίας». «Αυτό που σίγουρα θα καταφέρει αυτή η νέα τάση είναι να μας βοηθήσει να γίνουμε πρώτα απ’ όλα καλύτεροι μάγειρες! Γιατί από τη στιγμή που θα αρχίσουμε να δουλεύουμε με φρέσκα υλικά εποχής, το αποτέλεσμα θα είναι σαφώς καλύτερο. Ακόμη, θα μας επιτρέψει να ανακαλύψουμε τη σοφία της γης και της φύσης, κάτι που είχαν οι πρόγονοι μας και εμείς το χάσαμε. Και φυσικά, αν δουλεύουμε μόνο με φρέσκα προϊόντα, που θα αγοράζουμε καθημερινά, κάνουμε και οικονομία, γιατί δεν γεμίζουμε τα ψυγεία μας με τρόφιμα που “κάθονται” και στο τέλος χαλάνε». Αυτή δεν είναι άλλωστε και η ουσία της ανακύκλωσης;
agelioforos.gr
Earth warriors
Οι μοδάτες «πανοπλίες» των συνειδητοποιημένων καταναλωτών της νέας εποχής δεν ποντάρουν στα επώνυμα logos, που «στολίζουν» τις ετικέτες τους. Έχουν άλλο σκοπό. Να υποστηρίξουν το δίκαιο εμπόριο και να προωθήσουν το μήνυμα της περιβαλλοντικής συνείδησης, μέσω της ανακύκλωσης, της προστασίας των μειονοτήτων και της μείωσης του ενεργειακού αποτυπώματος. Το χαριτωμένο μότο της αγγλικής εταιρείας «North Circular», «Knitted by grannies, Supported by supermodels» («Πλέκεται από γιαγιάδες. Υποστηρίζεται από supermodels) αποδεικνύει πόσο καλά μπορούν να συνδυαστούν οι παραδόσεις των γιαγιάδων μας με το λαμπερό fashion system της σύγχρονης βιομηχανίας της μόδας. Από τα ιδρυτικά μέλη του ηθικού brand είναι το σούπερ μόντελ Lily Cole και η απόφοιτος του Central St. Martins και σχεδιάστρια Alice Ashby. Η ιδέα γεννήθηκε σε ένα πάρτι με σαμπάνια και τσάι και προέκυψε από τις ίδιες τις γιαγιάδες των κοριτσιών, που ήταν δεινές πλέχτρες. Εκτός από τη διατήρηση των παραδοσιακών τεχνικών πλεξίματος, η εταιρεία συμβάλλει στη διάσωση μια συγκεκριμένης ράτσας προβάτου, που κινδύνευε με αφανισμό, εξαιτίας του πλούσιου, εξαιρετικής ποιότητας μαλλιού του. Το δε δίκτυο διανομής των προϊόντων, που είναι από μπλούζες και φορέματα μέχρι αξεσουάρ, εντυπωσιάζει, καθώς συμπεριλαμβάνει την παρισινή μπουτίκ Colette και το αγγλικό πολυκατάστημα «Harvey Nichols». Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Liya Kebede, ένα άλλο σούπερ μόντελ με έντονη ανθρωπιστική δράση, που έχει λανσάρει τη δική της ηθική σειρά ενδυμάτων. H Lemlem κατασκευάζει τα προϊόντα εξ ολοκλήρου στην Αιθιοπία, προκειμένου να βοηθηθεί η οικονομία της χώρας και περιλαμβάνει πολύχρωμα χειροποίητα ρούχα για γυναίκες και παιδιά. Από τις πρωτεργάτριες της «πράσινης» μόδας είναι και η σχεδιάστρια Linda Loudermilk, η ιέρεια του luxury eco, που φτιάχνει ρούχα από σπόρους μπαμπού, σόγιας και άλλων εξωτικών φυτών, σε εργοστάσια που σέβονται τους όρους του δίκαιου εμπορίου. Η πρωτοτυπία και το άψογο φινίρισμα των κολεξιόν της οδήγησε το αμερικάνικο «Elle» στο να την χαρακτηρίσει ως την «Vivienne Westwood του eco»! Παράλληλα με τη μόδα, ο τομέας της ομορφιάς εμπλουτίζεται ολοένα και με περισσότερα feel good καλλυντικά, δηλαδή με νέες φόρμουλες και συνθέσεις, που κάνουν το δέρμα «χαρούμενο». Τα τελευταία νέα από το μέτωπο της κοσμετολογίας και της νευροδερματολογίας λένε πως η συναισθηματική μας κατάσταση είναι εξίσου σημαντική για το δέρμα όσο το αλκοόλ, η κακή διατροφή και η έκθεση στον ήλιο. Όταν είμαστε χαρούμενοι, το δέρμα είναι σφριγηλό και λάμπει. Όταν είμαστε δυστυχισμένοι και στρεσαρισμένοι, θαμπώνει και εμφανίζει τάσεις ακμής.
Τίποτε για πέταμα
Η ανακύκλωση δεν είναι καινούργιο φρούτο. Χρόνια τώρα ακούμε για τα ανακυκλώσιμα υλικά, για τους ειδικούς κάδους αλλά και για τις χωματερές, στις οποίες συχνά καταλήγει ολόκληρος ο όγκος των σκουπιδιών, λόγω της ελλιπέστατης οργάνωσης που μας διακρίνει ως χώρα. Αλλά ας μην σταθούμε σε αυτά. Τα νέα έρχονται από άλλους κλάδους και δεν αφορούν μόνο σε μπαταρίες, παλιές εφημερίδες και πλαστικά μπουκάλια. Η Anita Quansah είναι μια ανερχόμενη σχεδιάστρια υφασμάτων που εδρεύει στο Λονδίνο και προωθεί μέσω της δουλειάς της το μήνυμα της ανακύκλωσης στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας. Τα δε κοσμήματα που σχεδιάζει, από ανακυκλωμένα υλικά (άλλο ανακυκλώσιμα και άλλο ανακυκλωμένα, η διαφορά τους έγκειται στη δυνατότητα να ανακυκλωθούν ξανά και ξανά) είναι ομολογουμένως εντυπωσιακά! Με σαφείς έθνικ επιρροές και μπαρόκ αισθητική, αποδεικνύουν τι θαύματα μπορεί να κάνει ένας εμπνευσμένος νους χρησιμοποιώντας παλιά υλικά.
Η Τέχνη αποτελεί ένα άλλο, ευρύ πεδίο άπειρων πειραματισμών. Πρόσφατα το ξενοδοχείο «Les Lazaristes» της «Domotel» φιλοξένησε την πρώτη έκθεση της εταιρείας «UBU» (Used But Useful) στην Θεσσαλονίκη. Η εταιρεία, που είναι ελληνική και διευθύνεται από τη Σοφία Νεονάκη, παράγει και εκθέτει έργα τέχνης από βιομηχανικά, ανακυκλώσιμα μέταλλα. Δείγματα δουλειάς της μπορεί κανείς να δει σε χώρους του «Les Lazaristes» αλλά και σε Αθήνα (στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής – Β&Μ Θεοχαράκη), Παρίσι (στη Rue de Seine 76) και αλλού. Εξαιρετικό παράδειγμα ανακύκλωσης στην Τέχνη αποτελεί το έργο του σύγχρονου εικαστικού Robert Bradford, που έγινε διάσημος κατασκευάζοντας πολύχρωμα γλυπτά ζώων και στρατιωτών από παλιά παιχνίδια.
Τουβλάκια, τρανσφόρμερς, μανταλάκια, αυτοκινητάκια και άλλα πλαστικά, κυρίως αγορίστικα gadgets, ακόμη και σπασμένα, ενώνονται με εντυπωσιακή μαεστρία από τον καλλιτέχνη σε μοναδικά γλυπτά, που κερδίζουν τις εντυπώσεις λόγω της πολυχρωμίας αλλά και του μεγέθους τους. Μέσα στους ερχόμενους μήνες θα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε δείγμα της δουλειάς του και στην πόλη μας, στην γκαλερί της Λόλας Νικολάου. Τέλος, μόλις πέρσι, η έννοια της ανακύκλωσης βρήκε πεδίο εφαρμογής και στο χώρο του αθλητισμού. Οι χειμερινοί αγώνες στο Βανκούβερ ήταν οι πρώτοι με «πράσινο» χαρακτήρα, καθώς τα μετάλλια των νικητών φτιάχτηκαν από ένα μικρό μόλις μέρος των 140.000 τόνων ηλεκτρονικών σκουπιδιών, που θα κατέληγαν στις χωματερές!
Κουζίνα… από σπίτι!
Οι αξίες της νέας εποχής δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστο τον χώρο της γαστρονομίας. Έτσι, μετά τη μοριακή κουζίνα και τις gourmet υπερβολές, με τα εξωτικά, δυσεύρετα υλικά, που δυσκολευόσουν και να τα προφέρεις – πόσο μάλλον να γνωρίζεις σε ποια χώρα και πως παράχθηκαν – παρατηρήθηκε μια στροφή σε πιο οικείες γεύσεις και ντόπια προϊόντα, σε μια κουζίνα νοσταλγική, που βασίζεται σε όμορφες αναμνήσεις και λειτουργεί ως ένα δίχτυ συναισθηματικής ασφάλειας. Όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο executive chef του ξενοδοχείου «Les Lazaristes», Στέφανος Χατζηαντωνίου, αυτή η τάση δεν είναι παρά η γαστρονομική εξέλιξη του τόπου μας. «Μετά την υψηλή μαγειρική και τη μαγειρική της μόδας και των media που επικρατεί αυτή την στιγμή, έρχεται η επιστροφή του κόσμου σε πιο κλασικές γεύσεις με απλά υλικά και σε πιο χαμηλές τιμές, λόγω της κρίσης». Πώς μπορεί το φαγητό να μας κάνει, όχι απλά χορτάτους αλλά ευτυχισμένους; «Θα πρέπει να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω με αυτό, αφιερώνοντάς του χρόνο. Κι αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, είτε μαγειρεύοντας, είτε διαβάζοντας είτε διαλέγοντας ένα καλό εστιατόριο. Γενικά θα πρέπει να γίνουμε λίγο πιο απαιτητικοί από τους εαυτούς μας».
Τη σημασία των φρέσκων προϊόντων εποχής υπογραμμίζει και ο Γιώργος Παπαδόπουλος, executive chef του «Excelsior Bistrot», που βραβεύτηκε πέρσι από τα βραβεία Gourmet της «Ελευθεροτυπίας». «Αυτό που σίγουρα θα καταφέρει αυτή η νέα τάση είναι να μας βοηθήσει να γίνουμε πρώτα απ’ όλα καλύτεροι μάγειρες! Γιατί από τη στιγμή που θα αρχίσουμε να δουλεύουμε με φρέσκα υλικά εποχής, το αποτέλεσμα θα είναι σαφώς καλύτερο. Ακόμη, θα μας επιτρέψει να ανακαλύψουμε τη σοφία της γης και της φύσης, κάτι που είχαν οι πρόγονοι μας και εμείς το χάσαμε. Και φυσικά, αν δουλεύουμε μόνο με φρέσκα προϊόντα, που θα αγοράζουμε καθημερινά, κάνουμε και οικονομία, γιατί δεν γεμίζουμε τα ψυγεία μας με τρόφιμα που “κάθονται” και στο τέλος χαλάνε». Αυτή δεν είναι άλλωστε και η ουσία της ανακύκλωσης;
agelioforos.gr
