Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

"Το καλύτερο μας το φύλαγε για το τέλος"


Ο Ολυμπιακός της τελευταίας στιγμής του έργου έπαιξε με τα συναισθήματα του κοινού. Ο σκηνοθέτης φρόντισε την πιο κατάλληλη στιγμή να ανοίξει το βλέμμα, το πλάνο. Η οπτική ματιά συνεχώς ταξίδευε. Αν και όφειλε να μείνει καθηλωμένη στο 6-0 έκανε τα δικά της παιχνίδια. Από τη στιγμή που σε κάποια πράγματα άρχισε να έχει λόγο και ο εγκέφαλος, όλα έγιναν ανεξέλεγκτα. Πότε και ποιος μπόρεσε να κοντρολάρει την σκέψη, να την βάλει σε καλούπια;

 
Άρχισε, λοιπόν, το ταξίδι. Για κάποιους που κουβαλούν κάποιες δεκαετίες στην πλάτη τους, η μηχανή του χρόνου περίμενε να τους γυρίσει πίσω. Τριάντα χρόνια. Στο 6-0, και πάλι, του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ. Στο παλιό Καραϊσκάκη. Τρία γκολ ο Γαλάκος, δυο την Κυριακή ο Τζιμπούρ. Γκολ ο τρελοΒαμβακούλας, γκολ και το αριστερό μπακ της Κυριακής, ο Χολέμπας. Κόντρα στην ΑΕΚ του 20χρονου Στέλιου Μανωλά τότε, κόντρα στην ΑΕΚ του 20χρονου Μανωλά, τώρα. Ευτυχώς , χωρίς να ακολουθήσει τραγωδία, όπως το 1981. 
 
Ταξίδεψε και στο μέλλον η σκέψη του οπαδού του Ολυμπιακού, με όποιον κίνδυνο υπάρχει σε αυτό. Το νοσταλγικό κομμάτι είναι άλλο, αυτό που έχει να κάνει με την προοπτική, διαφορετικό. Αν και ο Ολυμπιακός οφείλει να μη ναρκωθεί από το 6-0, έχει κάθε δικαίωμα να ποντάρει και στην αυριανή μέρα. Από τη στιγμή που οι “ερυθρόλευκοι” του Βαγγέλη Μαρινάκη, του Ερνέστο Βαλβέρδε πέτυχαν τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, μπορεί ο πήχης να ανέβει πιο ψηλά. Με προσθήκες βέβαια, με σωστές κινήσεις, αν και όπως θα μου πει αύριο φιλαράκι Ολυμπιακός, που κάθε Τρίτη πίνουμε καφεδάκι στον Ιστιοπλοϊκό, στο Μικρολίμανο, (άσε με αδελφέ, να πανηγυρίσω την εξάρα και την άλλη εβδομάδα μου γράφεις για προσθήκες και προοπτικές).

Ο Ολυμπιακός την Κυριακή το βράδυ ήταν ο καλύτερος φετινός. Αν και το πάθος δεν μπαίνει σε ζυγαριά, δεν είναι στοιχείο μετρήσιμο, χρόνια είχα να δω παίκτες να είναι διατεθειμένοι να καταθέσουν και την ψυχή τους. Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο η Αδαμίδειος ρήση, η γνωστή οπαδική, για την οποία μετάνοιωσε ο πρόεδρος της ΑΕΚ, αλλά στον Ολυμπιακό ουδόλως. Την πήραν, την επεξεργάστηκαν και ήταν ό,τι έπρεπε για την ψυχολογία των παικτών. Το πάθος έτσι και αλλιώς θα υπήρχε, αλλά δεν σας φάνηκε ότι το μάτι κάποιων γυάλιζε;

Δύο διαφορετικοί χαρακτήρες συναντήθηκαν την Κυριακή το βράδυ στο Καραϊσκάκη. Ο σοβαρός Ολυμπιακός όλης της χρονιάς, αυτός που υπολόγιζε την κάθε κίνηση, πολλές φορές και σε βάρος της ίδιας της εικόνας του, αφού πήγαινε στα σίγουρα και δεν κυνηγούσε το παραπάνω και ο... άλλος.
Ο ΑΛΗΤΗΣ Ολυμπιακός. Αυτός που μπήκε στο γήπεδο για να γοητεύσει, να μη δείξει οίκτο στην προβληματική από την κορυφή ως τα νύχια ΑΕΚ, να αποσπάσει χειροκρότημα, να παίξει με καρδιά για να κλέψει... καρδιές. Το αποτέλεσμα ήταν εκρηκτικό. Το καλύτερο, τελικά, μας το φύλαγαν την πιο κατάλληλη στιγμή...

cosmo.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...